Dzisioj 5 grudnio w naszyj szkole jak tradycjo koże trefili my sie skuli świyntowania Biesiady ślońskiej. Cołko hala stoła sie wielgom scenom, kaj bajtle z klas I-III tańcowały, śpiywały, godały wiersze, a nawet wice, coby radować swoje mamulki, omki, ciotki, swoich fatrów, ujków i opków.
Nasze zaproszeni przyjeni tyż burmistrz, przewodniczący rady miasta i pani sekretarz, kierzy jak było widać fest byli radzi, bo śpiywali i kiwali sie ze wszyjskimi-na czele z dyrechtorkom.
Bajtle dały popis i pyknie tańcowały “Miotlarza” i “Trojaka”. To je fest ważne, coby od modego znać nasze regionalne tańce, a i fajer z tego mieć. Nasze szkolorze gryfnie wyglondali, a frelki - były piykne jak malowane.
Coby ino nie tańcować, to inksze bajtle śpiywały z naszymi bergmonami i gościami. Moc larma było, jak śpiywali: Szła dzieweczka do laseczka, Poszła Karolinka, abo Karliku , Karliku, co nom niesiesz w koszyku. Zaś jak usłyszeli my pieśniczka o giździe Marianku, co szkyrtnoł list do Dzieciontka, abo o Starziku- to nieftorzy ujkowie, abo opki aże po mobilnioki chycili I kryncili.
Na łostatek bajtle zaśpiewały : Sto lat! A włodarze miasta dali geszynki, co je ponoć cołko noc piykli- maszketne kołocze z serym.
Potym wszyjscy mogli pomaszkecić, bo mamulki i omy napiekły moc zistów i kołoczy. Fest im przajemy skuli tego i dziynkujemy !
Dziynkujemy tyż Radzie Rodziców, na kiero zowdy mogemy liczyć !
Wszyjskim jeszcze roz winszujemy i padomy nasze śląskie: Szczęść Boże ! Niych tradycje i naszo godka , bydom durś żywe